Bazı günler fludur… Büyük bir belirsizlik bulutunun içerisinde, sağa sola çarpmadan, çok fazla dağılmadan yolunu bulmaya çalışırsın. Sanırsın ki canın ne kadar az yanarsa o kadar kazançlı çıkarsın bu toz duman havadan.

Ama yanılırsın…

Yarasıdır insanı merhametli yapan. Bülbülün kederidir sesini güzel kılan. Canının acısında ki feryattır derde düşenin lisanı. Kanarsan can dediğin yerden O feryada açık olur gönlün. Yaralı kuşu bile kanat çırpışından tanırsın. Tüm bu acılarla yeniden mayalanır doğan. O zaman hamuruna biraz daha şefkat katar insan, sevmek konusunda bonkör olur, gülmek konusunda arsız. Bir çiçeğinde başını okşar, çocuğunda.

Bilirsin ki sevgi tuzdan daha büyük merhemdir yaraya…

Flu günler güzeldir, o bir adım sonrasını göremediğin bulutun içerisinde düşersin, yara alırsın, insan olursun.

Yeter ki yaran kin değil kabuk tutsun.